စာေမးပြဲရွိလို႔ ဘာမွစဥ္းစားလို႔ မရေသးတာနဲ႔ အမ်ိဳးသား စာေပဆုရ စာေရးဆရာႀကီး မင္းသူရိန္ ေရးတဲ႔ စာသားေလးေတြကို ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ် လိုက္ပါတယ္။ငါအိုသြားေသာအခါ ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေလး နဲ႔ပါ။ဖတ္ဖူး ႀကပါလိမ္႔မယ္။မလႊဲ မရွာင္သာ ေတြ႔ႀကံဳရမယ္႔ အရာတစ္ခုကို ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ ပိုမို သေဘာေပါက္လာခဲ႔ ပါတယ္။မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး နားလည္သေဘာေပါက္ ႏုိင္ႀကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ငါအိုသြားေသာအခါတဲ႔.............................................
ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္ကငါ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ငါကို စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။ငါ႔ကို နားလည္ေပးပါ။
ခ်ိနဲ႔နဲ႔ လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ၤီေပၚ ေလာင္းမိတဲ႔ အခါ၊ဖိနပ္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ဖို႔ ေမ႔သြားတဲ႔ အခါ ငါကို မရြံပါနဲ႔။ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ႔ တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
အပ္ေႀကာင္းထပ္မက ေျပာခဲ႔ဘူးတဲ႔ စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ႔ အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ။ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင္႔တစ္ည ပံုျပင္ေတြကို အိပ္ရာ၀င္တုိင္း မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ေခ်ာ႔သိပ္ခဲ႔ဖူးတာကို သတိရေပးပါ။
မလွဳပ္ရွားႏုိင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ အကူအညီ လိုတဲ႔ အခါ ငါကို မညိဳညင္ပါနဲ႔။ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ႔တစ္လွည္႔ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ိဳးေပးခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္ေလးေတြကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
ေခာတ္သစ္ နည္းပညာ သစ္ေတြကို ငါမသိနားမလည္ခဲ႔ရင္ ငါကိုမေလွာင္ပါနဲ႔။ငယ္ငယ္တုန္းက 'ဘာေႀကာင္႔' ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းတိုင္းကို ငါစိတ္ရွည္စြာ ျပန္ေျဖခ႔ဲတာကို သတိရေပးပါ။
စိတ္သြားတိုင္း ကုိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ႔ အခါ ခြန္အားပါတဲ႔ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကို ကူတြဲေပးပါ၊လမ္းေလွ်ာက္ သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္ သင္ခဲ႔ေပးဖူးတာကို သတိရေပးပါ။
အသက္ႀကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႔ေနာက္မညီပဲ အေႀကာင္းအရာေတြကို ငါေမ႔သြားတဲ႔ အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင္႔ ေပးပါ။စကား အေႀကာင္းအရာေတြက ငါအတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ ေပးရင္ေက်နပ္ပါျပီ။
တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ႔ ငါကိုႀကည္႔ျပီး ၀မ္းနည္း မေနပါနဲ႔။နားလည္ ေပးပါ၊အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ ဘ၀ တက္လမ္း အတြက္ ငါလမ္းညႊန္ ခ႔ဲသလို အခုအခ်ိန္ေတြမွာ ငါဘ၀ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳ ေပးပါ။အခ်စ္နဲ႔ ေအးျမမွဳေတြအတြက္ ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။အဲဒီ အျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ႔ ငါေမတၱာေတြကို ေတြ႔ရမွာပါ။
ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္ကငါ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ငါကို စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။ငါ႔ကို နားလည္ေပးပါ။
ခ်ိနဲ႔နဲ႔ လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ၤီေပၚ ေလာင္းမိတဲ႔ အခါ၊ဖိနပ္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ဖို႔ ေမ႔သြားတဲ႔ အခါ ငါကို မရြံပါနဲ႔။ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ႔ တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
အပ္ေႀကာင္းထပ္မက ေျပာခဲ႔ဘူးတဲ႔ စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ႔ အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ။ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင္႔တစ္ည ပံုျပင္ေတြကို အိပ္ရာ၀င္တုိင္း မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ေခ်ာ႔သိပ္ခဲ႔ဖူးတာကို သတိရေပးပါ။
မလွဳပ္ရွားႏုိင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ အကူအညီ လိုတဲ႔ အခါ ငါကို မညိဳညင္ပါနဲ႔။ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ႔တစ္လွည္႔ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ိဳးေပးခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္ေလးေတြကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
ေခာတ္သစ္ နည္းပညာ သစ္ေတြကို ငါမသိနားမလည္ခဲ႔ရင္ ငါကိုမေလွာင္ပါနဲ႔။ငယ္ငယ္တုန္းက 'ဘာေႀကာင္႔' ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းတိုင္းကို ငါစိတ္ရွည္စြာ ျပန္ေျဖခ႔ဲတာကို သတိရေပးပါ။
စိတ္သြားတိုင္း ကုိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ႔ အခါ ခြန္အားပါတဲ႔ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကို ကူတြဲေပးပါ၊လမ္းေလွ်ာက္ သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္ သင္ခဲ႔ေပးဖူးတာကို သတိရေပးပါ။
အသက္ႀကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႔ေနာက္မညီပဲ အေႀကာင္းအရာေတြကို ငါေမ႔သြားတဲ႔ အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင္႔ ေပးပါ။စကား အေႀကာင္းအရာေတြက ငါအတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ ေပးရင္ေက်နပ္ပါျပီ။
တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ႔ ငါကိုႀကည္႔ျပီး ၀မ္းနည္း မေနပါနဲ႔။နားလည္ ေပးပါ၊အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ ဘ၀ တက္လမ္း အတြက္ ငါလမ္းညႊန္ ခ႔ဲသလို အခုအခ်ိန္ေတြမွာ ငါဘ၀ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳ ေပးပါ။အခ်စ္နဲ႔ ေအးျမမွဳေတြအတြက္ ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။အဲဒီ အျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ႔ ငါေမတၱာေတြကို ေတြ႔ရမွာပါ။
